Muine loäbn Noahbas un Frünne!

Oalle Lui witt lange lihbn, oabba kaina well äolt waian! » ßeä muin Vah früha jümma. Un datt eß vandahge äok näo ßäo. Oabba oalhand kümmt doach dä Dankboarkoät vot Äoltwaian äok moall ant Lecht.

Hannchen un eck woäan an’n Sunndage vo acht Dahge teo Frihdas Gibuatsdage inlaht. Stickdoäans Frihda, Hannchen un eck ßind ßäo van oäna Fean un hätt oasse Noahbaskinna teohäope spihlt. Frihda hätt ubbn Szoalwäake ’n Dokta fruigget. Oabba datt hätt moe jümma ßäo froögget, datt datt Luid datt Plattküan in dä « Stadt ohne Stufen » nich volaiat hätt.

Frihda hadde, wi geßächt Gibuatsdach. Ett mosse wall ’n buißonnan Gibuatsdach ßuin, datt Hannchen u neck äok inlaht woöan. Un datt eck jaian  ’n bihdn metthüppke, wännt Kaffe un Käoken giff, künn Ji Ji wall dänken. – Muin Hannchen namm datt äok düht ginäo, dänn et jünk joa noan Dokta! Eck mosse moe noa middach näomoall putzen (rasieren), un datt mahke eck ßüß bläoß twoämoall inna Wihken. Un ßäoja dä Finganehgel kaik Hannchen ßümß noa. Joädnfalls was eck oannick prick un stolde. Düttmoall konn bui us kaina ßeggen: „Szuidn Wuif un haian Käal!“

Oasse wui buin Dokta vo dä Düa koäm’m, was dä teogge. – „Diu Hannchen dä witt uß huia janich wihdn, ßüß woäa dat Hius nich teschlohdn“. – „Dummet Tuich“, ßeä Hannchen, „dat hätt dä Lui inna Stadt oalle, doa mosse upp dänn Knäop drücken, dat essen Pingell.“ Noa, eck drücke. Däo fänk dat anna Düa ßäo ßonnaboa an teo schnahn, oabba ßoän loät ßick kaina. Oasse dütt Schnahn un Knabbn kain Änne namm, schäof moe muin Hannchen unßachte ubbe Szuit, drücke moe dänn gräodn Ziroän’nstriuß (Fliederstrauß) in’n Ahm un drücke dä Düa oänfach upp! Niu jünk Hannchen voriut, kaik moe näo oänmoall oba dä Schullan an, oasse wännt ßäggen woll: „Diu oäle Stoffel!“ Oabba wäa kann dat dänn wihdn, dat inna Stadt dä Düas van ßümß uppgoaht! Wi dat teogoäht, dat mott eck moe näo iutspikkelian.

Moe bihbe dat Hasenfell doach ’n bihdn, oasse niu ßoan Froälain kamm un uß iudn Oabatoäa hulp un eck dä vihln Hoö un Mändel ßäoch. Oabba Hannchen jünk stua voriut, dat kann ßick joa in ßäo vonihm’m Hiuse buinihm’m.

Oasse eck in dä gräodn Voßuidnstohbn kamm, kamm eck wia täo Vostanne. Doa ßoädn ümme Frihda un ßuin’n Dokta oalle Frihda ßuine Süstas un Broöas ümmeteo, un oalle küan platt. Niu hadde ech wia muine richtigen Kliudn unnan Foödn! Hui konn eck äok muin’n Käoken buin Diske inne Hand nihm’m un briuk’n nich medda Goabel edn. Hannchen konn dat just nich geot häbbn, oabba Frihda nikkobbe moe teo, doa wusse eck Buischoät. – Noan Kaffedrinken hoäde dat, dütt woöa nich bläoß Frihdas Giburtsdach, dänn dä Süstas un Broöas hädden äok oalle achte mett Gibuatsdach. Dat was moe doach ’n vihl ubbn moall. Datt eß wall nicht eo gloäbn, dato alle nihgen upp äon’n Dach Gibuatsdach hätt! – Däo stoand dä Dokta upp un ßedde ßick an ßuin Klavier, un wui ßüngen oäast ’n Dankloäd. Un niu kraich Frihda ßuin oäne Broa ’n Szihdl iuda Tasken un lasse ßoan Ruimßel vo. Niu wusse eck upp oänmoall, watt dat mett düssen Gibuatdage upp ßick hadde. Ganz stillken häbbe eck moe daütt Gedichte affschrihbn, dänn eck dache, dat düsse Väake fo us oalle geot passen:

„Wui ßind niu dä Äoln….“

Wui hoäat niu oall bui dä Äoln,
dä Jiugend ßinn wui lange kwuit,
un doach mö wui dä Hänne fäoln,
wän wui van achta ßoäht dä langen Tuit.

Upp iusn Hobe spihln wui,
vognoögt un ohne Szuoagn,
un Vah Moähm’m häoln trui
in Hius un Hand uß boagn.

Un wocht äok ßua moall un duista,
dä Szunne kamm doach wia düa.
Ett donna moall ett rege muista,
doach obn stoand dä Szunnendüa.

Wui jüngen oalle iusen Wäch,
mett Vah- un Moähm’mßegen.
Uß loäp vihl Kumma oabban Stäch,
doach Bläom’m stöän’n an oallen Wegen.

Wui hätt oall lange fruigget, Kinna,
un ßind upp annan Stihn teo Hius.
Wui hätt oal oalle ’n bihdn Oallashinna
Un waiat ßäo lichte batsk un krius.

Doach, hä wui dankboa doach us wunnat,
dat’t näo ßäo geot jünk oal dä Joa.
Wui ßind teohäope niu fuifhunnat!
Eß dat dänn doch nich wunnaboa?!

Mö wui nich iusen Häogott danken
fo niu un fo dä ganßen Tuit?
Loatt nöämt dänn äoln Gläobn wanken
Un häolt ji oall upp ßuina Szuit.

Un niu gruißt ji oalle.